Daar zit ze, een stralende vrouw. Judith. Enthousiast, met veel kennis en een schat aan ervaring. Houd van haar werk, haar klanten en geeft alles wat ze in zich heeft. Heeft een bepaalde kijk op hoe ze doet wat ze doet. En dat wil ze delen met de wereld. Niet alleen 1-op-1 met haar klanten. Maar méér mensen inspireren, vinden, enthousiasmeren. ‘Ik wil graag beginnen met bloggen over mijn werk en de kennis die ik heb, maar iets houdt me nog tegen’, is wat ik Judith hoor zeggen.
Beginnen met bloggen, Judith had wel wat bezwaren.
Bezwaren – die ze oplepelt als ik haar vraag wat haar tegenhoudt – zijn:
‘Waarover blog ik?’
‘Wat vinden mijn klanten fijn om te lezen?’
‘Wat is nou interessant voor die lezer?’
Terwijl ze dit zegt, zakt zelfs mij de moed in de schoenen. Laat staan wat het voor haar betekent. Zo gaat Judith natuurlijk niet beginnen met bloggen, dat snap ik direct. Ik stel haar wat vragen en Judith begint meteen te vertellen. Ze straalt als ze vertelt over haar werk.
Ik laat haar lekker ‘aan de praat’.
‘Dat is toch genoeg’, zeg ik. Een voorzichtig vraagteken plooit zich op haar gezicht.
‘Stralend vertellen over je werk! Dat kan op papier ook.’
Judith zwijgt. Ze gelooft nog niet dat dit de sleutel is dat dit beginnen met bloggen inhoudt.
Stel nou: je begint gewoon met bloggen.
‘Stel nou dat je dát wat je mij net vertelde op zou schrijven. Ik vind het enorm inspirerend.’
‘Ja, dan wordt het te lang, of te slordig. Misschien draaf ik dan wel door.’ Een zucht.
‘En als je het dan toch zou doen. Dan is het eruit, heb je voer om te delen. Je stuurt het naar mij en ik loop het voor je na. Of het logisch is, er niet teveel in staat. Of het de lezer prikkelt. Gewoon als check voor jou. Zou jou dat helpen?’
‘Je daagt me wel uit’, op haar gezicht verschijnt een lach. Dat vind ik een goed teken.
‘Zou je dat wat vinden.’
‘Ja, eigenlijk wel’, hoor ik haar zacht zeggen.
Opgelucht zie ik ontspanning in haar gezicht. ‘Is het zo eenvoudig’, fluistert ze.
‘Ja, zo eenvoudig is het.’ Een glimlach.
‘Als jij vertrouwt dat je het kan, dan komt het sowieso goed. Om die twijfel bij je weg te nemen kijk ik een tijdje met je me. Heb jij de stimulans dat er iemand zit te wachten op je blog, en kan ik mij inzetten om je wat te leren.’
Ja maar, hoe dan?
‘Hoe moet ik dat voor me zien?’, vraagt Judith me nog.
‘Start met je eerste verhaal, waarover je zojuist vertelde. En stuur het naar mij. Dan koppel ik het met je terug. Je legt de laatste hand aan wat aanpassingen en stuurt me de finale versie. Die loop ik nog eens na. En dan publiceer je. Voelen dat het leuk is, is een belangrijke motivator. En samen werken aan tekst is fijn en prettig, dan hoef je het niet helemaal alleen te doen.
Judith zegt ja. Begint diezelfde middag te schrijven. Ik kijk haar verhaal na, koppel wat dingen terug die ze kan aanpassen en ze mailt; ‘Oh wat goed dat je zo scherp kijkt. Goeie toevoegingen, ik pas het aan. Morgen komt de nieuwe versie.
Die versie van Judith is inmiddels klaar en goed genoeg om online te plaatsen. Want wie zegt er dat het helemaal perfect moet zijn? Na die eerste koude sprong volgen er allerlei andere blogs. Blogs waarmee Judith bouwt aan haar online content.
Simpel maar waar
Het lijkt zo simpel, maar vaak is het ook eenvoudiger dan je zelf denkt. Het brein kenmerkt zich door het ons soms wat ingewikkeld te maken. Dat hoeft niet. Schrijven ontwikkelen is vooral een kwestie van doen. Veel doen. En door het ‘samen’ te doen kijken we naar wat er (eventueel) nog beter kan. Korter, of langer. Samen werken aan dat wat je te vertellen hebt is heel leuk. En enorm motiverend. Dat weet ik uit ervaring.
Gun jezelf wat schrijverij, wat schrijfkilometers maken. Dan word je vanzelf beter.
Mijn uitgangspunt is: Het is al top als je het doet. Wil je het beter, dan werken we daar aan. Ik kijk er naar uit om ook jou aan het schrijven te krijgen. Dat doe ik met alle plezier en aandacht. Bel me voor meer informatie of klik hier. Je bent van harte welkom.
0 reacties