Het lijkt niet op elkaar, strijken en schrijven. Bij het een heb je een pen of computer nodig, bij de ander een strijkbout. Bij de een zit je, bij de ander sta je. Tenminste, dat doe ik. Mijn schoonmoeder zorgt voor een uitzondering in deze, zij zit bij het strijken. Beter voor haar knieën zegt ze altijd. Maar dat even terzijde. Ik had het over schrijven en strijken. Behalve verschillen zijn er wat mij betreft ook overeenkomsten; er zit een lange ij in het woord plus beiden beginnen met een s. Bovendien eindigen ze allebei op -en. En niet te vergeten verandert de ij in een e als je het werkwoord in de verleden tijd zet; streken en schreven. Mooi toch, inzoomen op twee woorden met een zo verschillende betekenis. Aan strijken heb ik een hekel, voor schrijven heb ik een passie. Ik doe het allebei met rechts overigens, schrijven en strijken. Weer een overeenkomst voor mij. In 2012 ontdekte ik nieuwe invalshoeken.

Eigenlijk haat ik strijken. Een hekel hebben aan is te zacht omschreven. Ik haat het, vind het onnodig tijdverdrijf en stom!  Jarenlang streek ik nooit. ‘Onzin’, riep ik altijd vol overtuiging. Ik wilde er geen tijd aan besteden. Die tijd had ik namelijk hard nodig voor al die 101 andere dingen die ik van plan was, wilde doen of ambieerde te doen. Toen de droger kwam zag mijn wasgoed er ook nog eens goed uit. Gelukkig zijn mijn huisbewoners niet zo kritisch. Mijn partner vindt het net zulk tijdverdrijf als ik! Hij zegt altijd: ‘Het is dezelfde broek gestreken of ongestreken’. Fijn hoor zo’n makkelijke partner.

Liefde
Kleine kinderkleertjes streek ik een tijd lang wel. Lekker klein, hupsakee.. zo klaar. Op die manier kon in mijn liefde voor mijn kinderen kwijt, ik perste het gewoon de kleertjes in. Tijdens het strijken keek ik bewonderend naar die mooie stoffen en die schattige vormen en stroomde mijn hart over van liefde voor die kleine mannetjes. Dat was echt genieten. Heerlijk om daar dan mee bezig te zijn. Deze hobby was niet van lange duur.

Sparen
Tegenwoordig spaar ik. Ik spaar de strijk op. Al het wasgoed gaat op de strijkplank. Als het daar ligt bespaart me dat plek in mijn kast en dat schept ruimte. Ruimte scheppen is iets waar ik enorm van houd. Ruimte in je kast schept overzicht en dat bestuift het overzicht in je hoofd wat dan vervolgens ruimte geeft in je denken. Allemaal positieve effecten….. merk ik, nu ik dit zo schrijf.

Op een gegeven moment echter beginnen mijn gezinsleden dan toch het een en ander te missen en wordt het sparen weer minder leuk. Niet leuk toch, als je verplicht moet strijken omdat je perse dat ene kledingstuk aan wilt hebben. Dan doe je het strijken niet meer uit vrije wil, maar omdat het moet. Niets is erger dan dat. Bovendien ligt er zoveel op de plank dat je het liefst hard wegrent en er niet aan wenst te beginnen. Dan wordt het ballast in plaats van ruimte.

Soms spreek ik met mezelf af om 10 stuks kleding te strijken. Dat werkt goed, het is overzichtelijk, het is concreet en je onderneemt actie. Positief bij-effect is dat het de stress op andere moment doet smelten als ijs voor de zon.

Positiviteit
Onlangs ontdekte ik nog meer positiviteit. Tijdens het strijken ontstaan soms prachtige mijmeringen. Het begin van een verhaal, een actie voor op het to-do lijstje of een mooi gedicht. En dat brengt me dan weer bij het begin. Strijken en schrijven. Het gaat eigenlijk prima samen. Hoewel het niet echt tegelijk kan natuurlijk. Maar het bedenken van het schrijven ontstaat bij mij soms tijdens het strijken.
Zo heb ik dan toch een positieve en goede reden om het af en toe te doen. Dat geeft overzicht en overzicht geeft weer ruimte en ruimte geeft de mogelijkheid om in je brein weer andere dingen tot schepping te brengen.

Natuurlijk biedt het mij nul garantie. Strijken om inspiratie te krijgen werkt niet op bestelling. Het ontstaat vaak wel, maar no guarantee. Als ’t dan niet komt, is in ieder geval de was gestreken. Pling. Lees tevreden gevoel, tevreden gezinsleden en een blij gevoel. Blijdschap!

En blijdschap leidt doorgaans tot heel mooie dingen voor mezelf en voor anderen. Soms zelfs tot schrijf-inspiratie. Zo, nu heb ik voldoende redenen om te gaan strijken. Ach, het wordt vast nog wel wat met mijn haat-liefde verhouding met die strijkbout daar boven. Ben benieuwd waar de komende week spontaan de inspiratie opduikt. Zin in nog meer nieuwe ontdekkingen.